95. urodziny Pana Profesora Jerzego Rydzewskiego, Honorowego Obywatela Miasta i Gminy Łapy

Przypominamy również o wyjątkowym jubileuszu 95. urodzin Pana Profesora Jerzego Rydzewskiego, Honorowego Obywatela Miasta i Gminy Łapy. Dostojny jubilat obchodził urodziny 26 marca br.

Pamiątkowy grawerton o treści: "Szacownemu Jubilatowi, Honorowemu Obywatelowi Miasta i Gminy Łapy prof. Jerzemu Rydzewskiemu w 95. rocznicę urodzin z życzeniami wielu lat w zdrowiu, wdzięczni Mieszkańcy Miasta i Gminy Łapy " wraz z kwiatami, ale przede wszystkim życzenia od mieszkańców, 26 marca br. w godzinach popołudniowych przekazali Jubilatowi: przewodniczący Rady Miejskiej Sławomir Maciejewski, wiceprzewodnicząca Rady Miejskiej Urszula Jabłońska oraz  dyrektor Zespołu Szkół Mechanicznych Dorota Kondratiuk.

Nota biograficzna

Pan Profesor Jerzy Rydzewski jest powszechnie szanowanym, jednym z najbardziej znanych i rozpoznawalnych mieszkańców naszego miasta. Profesor Rydzewski był wychowawcą i nauczycielem wielu pokoleń mieszkańców Ziemi Łapskiej. Wielokrotnie nagradzany, wyróżniany i odznaczany. Był bardzo chwalonym i cenionym przez młodzież pedagogiem. Praca była jego wielką pasją.

Pan Jerzy Rydzewski  urodził się Łapach w 1924 r.  Ojciec Józef pochodził z Łomży, z patriotycznej i zasłużonej rodziny. Dziadek, Aleksander Rydzewski, łomżanin, był powstańcem styczniowym (po odzyskaniu niepodległości został uhonorowany stopniem oficerskim).  Matka Stefania pochodziła z Wileńszczyzny. Rodzice po I wojnie światowej przenieśli się z Petersburgu, dokąd udali się jako przesiedleńcy przed frontem wojennym, do Łap. Tu zamieszkali przy ulicy Głównej 17. W 1936 r. Jerzy, mając 12 lat, ukończył Szkołę Podstawową nr 1, a następnie uczył się w Gimnazjum Kupieckim w Białymstoku (planował kontynuować naukę w Szkole Podchorążych).

Na początku wojny, mając 15 lat, został gońcem Magistratu. Był świadkiem, jak Niemcy bombardowali miasto, zabijając wiele osób. W wyniku bombardowania ich dom spłonął. Rodzina musiała się ewakuować do Wilna, ale wkrótce powrócili do Łap i zamieszkali przy ul. Fabrycznej. Podczas okupacji sowieckiej uczęszczał do Technikum Handlu Radzieckiego i Ogólnego Wyżywienia z wykładowym językiem rosyjskim. Naukę przerwał z powodu konfliktu z sowieckimi władzami szkoły.

Po wkroczeniu Niemców w 1941 r. zamieszkali przy ulicy Bociańskiej 21. Już od 1941 do końca 1945 roku pracował w Zakładach Kolejowych, po 12 godzin dziennie, w niewolniczych warunkach.

Działał czynnie w konspiracji (był łącznikiem Komendanta Obwodu). Był świadkiem, jak 27 maja 1944 r., podczas wielkiej łapanki w mieście, Niemcy aresztowali i wysłali do obozów 10 jego kolegów, z których 4 już nigdy nie wróciło. Wraz z Zygmuntem Łapińskim uniemożliwił wywiezienie przez Niemców z Zakładów przesuwni, służącej potem w odlewni.

Po wojnie, w 1946 r., zdał maturę i rozpoczął studia na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Będąc studentem I roku, gdy przyjechał na Święta Bożego Narodzenia i odwiedził swoją dziewczynę (przyszłą żonę, Krystynę) został wraz z nią i jej ojcem aresztowany przez Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Tygodniami przetrzymywany był i przesłuchiwany w Białymstoku i Zabłudowie (m.in. w ziemiance po kartoflach w kilkunastostopniowym mrozie).

Studia ukończył w 1949 r. i podjął pracę w zawodzie nauczycielskim, którą mu utrudniano, postrzegając go jako „wroga ludu”. Mimo szykan od początku zdobył szacunek i uznanie nauczycieli, uczniów i rodziców. Uczył fizyki i astronomii.

Pracował jako nauczyciel w LO w Łapach, LO w Białymstoku, w Liceum Pedagogicznym w Łapach, w Studium Nauczycielskim dziennym i zaocznym w Białymstoku, w LO dla pracujących. W Zespole Szkół Mechanicznym w Łapach pracował jako nauczyciel i wicedyrektor.

Był wielokrotnie odznaczany i wyróżniany, w tym m.in. wyróżniony nagrodą I i II stopnia Ministra Oświaty i Wychowania za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej (1972, 1980), wielokrotnie wyróżniany przez Kuratora Oświaty w Białymstoku, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, srebrną odznaką Zasłużony Białostocczyźnie, Medalem Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i odznaką „Weteran Walk o Niepodległość”. Za działalność konspiracyjną uzyskał honorowy stopień oficerski Wojska Polskiego.